५० वर्षमा ‘प्लस टू’
सानैदेखि सुन्दै र गम्दै आएकी छु–जीवनमा कहिले हरेस नखानू, कसैले ढुंगा बर्साउँदा पनि फूल बर्साउनू, बैगुनीलाई गुनले मार्नू, दुःखमा नआत्तिनू, सुखमा नमात्तिनू

टाढा होला कि भन्ने पनि डर लाग्छ !
नजिक होला कि भन्ने पनि डर लाग्छ !!
मनभरि माया पनि छ !
यद्यपि माया लाग्छ भन्न पनि डर लाग्छ !!
कति ठूला–ठूला पर्खालहरू छन् !
तिमी बुझ्दै–बुझ्दैनौ
मलाई भने बुझाउनै डर लाग्छ !
किन भने बुझेर टाढा जान्छौ कि भन्ने डर लाग्छ !!
नबुझेर, मुटुमा टाँसिन्छ्यौ कि भन्ने पनि डर लाग्छ !
चियो गर्नेहरू धेरै छन्,
कतै बदनामी होला कि भन्ने डर लाग्छ !
माया नभएको होइन, निष्ठुरी नभन मलाई
माया गरूँ न भन्न पनि डर लाग्छ !