नेपाली समाजमा महिलामाथि विभेद र हिंसा कायमै छ । १६ वर्षीया सुप्रिया पाण्डेले यसैलाई विषयवस्तु बनाई क्यानभासमा उतारेकी छन् । त्यसले उनलाई महिलाविरुद्ध हुने हिंसाबारे थप गहिराइमा पुग्न सजिलो भयो । यसो त यसअघि उनी आमा र हजुरआमाबाट महिलाहरूको अवस्थाबारे थाहा पाउँथिन् । हजुरआमाका कथामा पनि महिला हिंसा नै जोडिएका हुन्थे । कथा सुनेर उनलाई महिलाहरूले आफ्नो जीवन राम्रोसँग बिताउन पाएका छैनन् भन्ने लाग्यो । उनले पहिलो चित्र गर्भवतीको बनाइन् । त्यो चित्रमा पेटभित्र हुर्किरहेको शिशुसँगै उनको भाव पनि व्यक्त गरिएको छ । चित्रमा आमा र शिशुको मनोभाव मात्रै देखाएकी छैनन् समाजमा महिलाविरुद्ध हुने हिंसा र विभेदको सजीव चित्रण गरेकी छन् । दाइजो प्रथादेखि भ्रूण हत्यासम्मको विषयलाई उनी बडो मार्मिक शैलीका साथ चित्रमा प्रकट भएकी छन् । यसैगरी, गृहिणीका नाममा महिलालाई घरमै सीमित राख्ने पितृसत्तात्मक समाजविरुद्ध पनि उनका चित्रले खबरदारी गरिरहेको महसुस हुन्छ । उनले चित्रहरूमार्फत महिला विभेद र हिंसाविरुद्ध आवाज उठाएकी छन् । लैंगिक हिंसाविरुद्ध १६ दिने अभियान चलिरहँदा उनले ‘महिला हिंसा भ्रूणदेखि घाटसम्म’ शीर्षक दिई तीन दिने प्रदर्शनी गरिन् । प्रदर्शनीमा ३० वटा चित्र राखेकी थिइन् । उनले यी चित्रहरू कहिले बनाइन् भनेर बुझ्न तीन वर्षअघिको भूकम्पको समयलाई सम्झनुपर्ने हुन्छ । भूकम्पको समयमा विद्यालय बन्द भएपछि उनले ब्रस चलाउन थालिन् । उनले भनिन्, ‘भूकम्पका कारण विद्यालय बन्द थियो, सोही समयदेखि नै चित्र बनाउन थालें ।’ भूकम्पको समयमा उनले फरक अनुभव गरिन् । चित्रप्रति उनको रुचि भने सानैदेखि हो । चित्रमा उनको रुचि बुझेर बुवा रवीन्द्र पाण्डेले उनलाई हौसला दिइरहे । परिवारको सहयोगले पनि आफूलाई चित्र कोर्न सहज भएको सुप्रियाको भनाइ छ । सुरुमा उनी प्रकृतिप्रति आकर्षित थिइन् । प्रकृतिलाई थिम बनाएर उनले थुप्रै चित्र बनाइन् । समय बदलिँदै गयो उनले समाजका विषयवस्तु बुझ्दै गइन् । उनले भनिन्–‘म आफै पनि विभेद सहन सक्दिन । त्यसैले पेन्टिङमार्फत नै विभेदविरुद्ध बोलेकी छु ।’ चित्रहरूमा उनले डार्क कलर बढी प्रयोग गरेकी छन् । उक्त रंग प्रयोग गर्नुको कारण खुलाउँदै उनले भनिन्, ‘समाजमा महिलामाथिको हिंसा समाजको कालो पक्ष हो, त्यसकारण पनि डार्क रंग प्रयोग गरेकी हुँ ।’प्रदर्शनीमा राखिएका ३० मध्ये २८ चित्र बिक्री भए । पाँच हजारदेखि २० हजारसम्मका चित्रहरू बिक्री हुँदा उनी उत्साहित छन् । पेन्टिङबाट उठेको पैसा कर्णालीका बालबालिकालाई आर्ट सामग्री र कला प्रशिक्षणमा खर्चिने उनको योजना छ । उनले भनिन्, ‘कर्णालीका बालबालिकाहरू कलाबाट टाढा छन् । अतः मैले केही सहयोग गर्न खोजेकी हुँ ।’