मीठो मुस्कान र हिस्सी परेको अनुहार भएकी शिवाङ्गिनी राणाले ‘मधुमास’ चलचित्रमा अभिनय गरेको पाँच वर्ष भइसक्यो । धेरै दर्शकले उनलाई नायिकाका रूपमा चिन्नै छाडिसकेका छन् । तर त्यस अवधिमा उनले आफ्नो अध्ययन भने पूरा गरेकी छन् । होटल म्यानेजमेन्ट पढ्न बिदेसिएपछि उनी चलचित्र क्षेत्रबाट टाढा रहिन् । विदेशमै बस्ने अवसर आए पनि उनी पलायन हुन चाहिनन् । पुर्ख्यौली व्यवसाय सम्हाल्न उनी स्वदेश फर्किन् ।नेपालगन्जकी राणाले पछिल्लो समय आफ्नो पुर्ख्यौली होटल वाटिकाको प्रबन्ध निर्देशकको जिम्मेवारी सम्हाल्दै आएकी छन् ।नेपालगन्ज उप–महानगरपालिकाका मेयर धवलशम्शेर राणाकी एक मात्रै सन्तान राणालाई पुर्खाको परिश्रम सम्हाल्नुपर्ने जिम्मा पनि छ । विदेशमा अध्ययनका क्रममा उनले सिकेको सीप र ज्ञानलाई स्वदेशमा फैलाउने सपना बोकेर जन्मभूमि फर्केको उनी बताउँछिन् ।एक व्यक्तिका अनेकौं आयाम हुन्छन् । राणाको जीवनमा त्यो प्रत्यक्ष देखिन्छ । अभिनेतृ, उद्यमीसँगै उनको परिचय चित्रकारका रूपमा पनि थपिएको छ । ‘म आमाबुवाको एक्लो सन्तान हुँ, पुर्ख्यौली व्यवसाय सम्हाल्न विदेश छोडेर आएँ,’ उनी भन्छिन्, ‘अहिले वाटिकालाई कलामय बनाउन खोजिरहेकी छु । ग्यालरी पनि संचालनमा ल्याएकी छु ।’उनले कोर्ने चित्रहरूमा उनकै मनोभाव रंगमार्फत छल्किने गरेको पाइन्छ । सामूहिक रूपमा कला प्रदर्शनी गरेको अनुभव बटुलिसकेकी उनले पहिलो पटक काठमाडौंको सिद्धार्थ आर्ट ग्यालरीमा साउन दोस्रो साता एकल चित्रकला प्रदर्शनी गरी आनो क्षमता प्रमाणित गरेकी छन् ।लकडाउनभरि युवा बेरोजगार भएको सुनिरहँदा ३० वर्षीया राणालाई भने समय पुग्दै पुगेन । उनको व्यवसाय ठप्प थियो । होटल बन्द थियो । त्यही समयमा उनले क्यानभास रंगाउनमा समय पाइन् । उनी भन्छिन्, ‘लकडाउनको सदुपयोग मैले क्यानभास रंगाएर गरें ।’‘सिंगल एन्ड बोल्ड’ शीर्षकमा बबरमहलस्थित सिद्धार्थ आर्ट ग्यालरीमा कला प्रदर्शन गरेको एक सातामै उनका ८० प्रतिशत चित्र बिक्री भए । महामारीले थलिएको बजारमा कला कसले किन्छ ? भनेर उनको मनमा चिसो पसेको थियो । तर, अनुमान गरेभन्दा ठीक उल्टो नतिजा आउँदा उनी दङ्ग छिन् । भन्छिन्, ‘महामारीको समयमा जोखिम मोलेरै प्रदर्शनीको योजना गरेकीे थिएँ, तर सोचेभन्दा पनि राम्रो नतिजा पाएँ ।’उनले चित्र कोर्न कुनै प्रशिक्षण लिएकी होइनन् । उनले चित्र कोर्न आफै अभ्यास गरेकी हुन् । उनको चित्रसँग सानैदेखि रुचि थियो । आमा (प्रतिमा राणा) चित्र बनाउँथिन् । आमाको चित्र हेर्दाहेर्दै रंग र कुचीले आफ्नो मन तानेको उनी बताउँछिन् । अमूर्त शैलीका आकृति क्यानभासमा उतार्ने शिवाङ्गिनीका चित्रमा कालो रंग बढी देखिन्छ ।उनी प्रकृति र वातावरणसँग रमाउँछिन् । उनका चित्रमा प्रकृति मुस्कुराइरहेको आभास हुन्छ । एक्रोलिक माध्यम प्रयोग गरिएका चित्रमा कालो रंग बढी प्रतिबिम्बित भएको पाइन्छ ।समाजमा कालो रंगलाई नकारात्मक रूपमा व्याख्या गरिन्छ । तर, आनो रंगप्रतिको दृष्टिकोण फराकिलो रहेको उनी बताउँछिन् । कालो रंग उनको नजरमा उज्यालो हो । सम्भावना, सकारात्मकता र पूर्णता कालो रंगमै हुने उनको दावी छ । जस्तै अँध्यारो भएर नै चन्द्रमा उज्यालो देखिन्छ । कालो रंगहरूको मूल आधार हो । उनले रंगलाई प्रतिबिम्ब बनाएर आफूभित्र लुकेको सकारात्मक भाव कलामार्फत अभिव्यक्त गरेकी हुन् । कालो रंगको पृष्ठभूमि बनाएर, नीलो, गोल्डन, हरियो, सिल्भरजस्ता चम्किला रंगको संयोजन उनका चित्रमा देख्न सकिन्छ । यी रंगले अँध्यारोभित्र खुल्ने उज्याला सम्भावनायुक्त भाव प्रकट गरेको आभास हुन्छ । कतिपय चित्रमा फूल र चराजस्ता आकृतिको समेत झल्को आउँछ । जब कुनै कलाप्रेमीले उनका सिर्जना नियाल्छन्, तब आकृतिविहीन मौन संवाद महसुस गर्न सक्ने उनको भनाइ छ । उनको विचारमा कला रंगको स्वतन्त्रता हो, जसले जसरी पनि महसुस गर्न पाउँछ । शिवाङ्गिनीका चित्र शीर्षकअनुसार ‘बोल्ड र ब्युटिनेस’ दुई भावलाई उचित ढंगले उतार्न सफल भएका छन् ।